2-2. فلوچارت

همانگونه که در پست پیشین گفتیم در اینجا به علائم مورد استفاده در الگوریتم می پردازیم.

مانند تمامی روش ها و برنامه های استاندارد، الگوریتم های طراحی شده نیز باید دارای ویژگی هایی باشد تا هر کس بتواند درک درستی از آن داشته باشد، برای دستیابی به این منظور علائم استانداردی طراحی شده که می توان الگوریتم را طراحی نمود که به این طراحی فلوچارت (Flowchart) می گوییم.

- فلوچارت:

با توجه به توضیحات بالا می توان فلوچارت را اینگونه تعریف نمود:

الگوریتم طراحی شده توسط علایم استاندارد را فلوچارت می گویند.

علایم مورد استفاده در فلوچارت عبارتند از:

همانگونه که در تصویر بالا مشاهده می نمایید علاوه بر علایم ویژه از واژه های استاندارد نیز استفاده می شود. در اینجا لازم است به این نکته توجه نمود برای خواندن داده ها، انجام محاسبات و چاپ نتایج آن ما نیازمند پاره ای از واژه ها (متغیر) هستیم که لازم است نویسنده فلوچارت با توجه به داده های مسئله کلمات متناسبی را برای آن انتخاب نماید که این مورد نیز به خوانائی هر چه بیشتر مسئله کمک می نماید.

حال برای درک بهتر به حل یک مسئله می پردازیم.

- مثال 2-2: فلوچارتی طراحی کنید که سه عدد از ورودی دریافت نموده و مجموع آنها را چاپ نماید.

پاسخ:

برای طراحی یک فلوچارت در آغاز الگوریتم آن را می نویسیم.

1- شروع                               (Start)

2- 3 عدد را بخوان          ((Read (a,b,c)

3- مجموع سه عدد را محاسبه کن و در Sum  قرار بده (Sum در اینجا متغیر می باشد).

Sum -4 را چاپ کن           (Write Sum)

5- پایان                                  (End)

و سپس فلوچارت را به شکل زیر طراحی می کنیم.

نکاتی در مورد فلوچارت:

1- تمامی ورودی ها و خروجی ها درون پرانتز قرار می گیرند.

2- برای قرار دادن مقدار درون متغیر از علامت انتساب ( فلش جهت دار) استفاده می کنیم.

3- مسیر فلوچارت باید مشخص باشد و از نقطه شروع به نقطه پایان برسد.

4- هر فلوارت تنها و تنها یک مسیر دارد.

در پست بعدی به دستورات شرطی می پردازیم.